آب اکسیژنه | آب ژاول | خرید و فروش آب اکسیژنه | خرید و فروش آب ژاول | ارزان
آب اکسیژنه | آب ژاول | خرید و فروش آب اکسیژنه | خرید و فروش آب ژاول | ارزان
پر اکسید هیدروژن یا با فرمول شیمیایی H۲O۲ ماده‌ای ویسکوز، به رنگ آبی بسیار کمرنگ است که در غلظت کم، بی‌رنگ به نظر می‌رسد. به علت خاصیت اکسیدکنندگی بالا، سفیدکننده‌ای بسیار قوی محسوب شده و به عنوان ضد عفونی‌کننده نیز از آن در محیط‌هایی مثل استخرها یا بیمارستان‌ها (با غلظت کم) مورد استفاده قرار می‌گیرد. جالب است بدانید که از در صنعت موشک‌سازی ( با غلظت بالا به عنوان یک اکسیدکننده تنها در سوخت موشک) استفاده می‌شود. پر اکسید هیدروژن نسبتا ناپایدار است و در محیط با گذشت زمان به آب و اکسیژن تجزیه خواهد شد، مگر این که عاملی آلی مانند به آن اضافه شود.
در حقیقت اسید ضعیفی است که خاصیت اکسیدکنندگی بسیار خوبی از خود نشان می‌دهد، به طوری که در فرم کاربامید پر اکساید برای سفید کردن دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد. این مایع طعمی تند و گزنده داشته و مقدار کمی از آن به طور طبیعی در هوا و بدن انسان وجود دارد. باید توجه داشت که آب اکسیژنه خالص در حضور نور نیز به آب و اکسیژن تجزیه خواهد شد و بهتر است که در ظرفی تیره نگهداری شود.
تاریخچه‌ی آب اکسیژنه
هر چند آب اکسیژنه قبل از به وجود آمدن دایناسورها و بعد از تشکیل شدن اولین قطره‌های آب در هوایی که تمام موجودات زنده شروع به تنفس از آن کردند وجود داشته، در سال ۱۷۹۹ الکساندر فون هومبولت پدر جغرافیای نوین، پر اکسید باریم را در تلاشش برای تجزیه هوا سنتز کرد، اما تا سال ۱۸۱۸ میلادی هیچکس موفق به کشف آب اکسیژنه نشد. لوئیس ژاکوس تنارد دانشمند و شیمیست فرانسوی آن را شناسایی و برای اولین بار ایزوله کرد. جالب است بدانید که او به طور تصادفی هنگامی که در حال سوزاندن نمک‌های
برای به دست آوردن هیدروکسید باریم بود به این مهم دست یافت، و وقتی متوجه آن شد که پر اکسید باریم را برای حل شدن در آب قرار داده و رنگ آب شروع به تغییر جزئی کرد. تنارد پس از این کشف سال‌ها روی بهبود این روش برای تولید آب اکسیژنه کار کرد و روش او برای تولید این ماده شیمیایی تا اواسط قرن بیستم مورد استفاده قرار می‌گرفت.
تا اواخر قرن نوزدهم باور عمومی بر این بود که مولکول ناپایدار آب اکسیژنه هر تلاشی را برای جداسازی آن از آب دچار شکست خواهد کرد، تا اینکه در سال ۱۸۹۴ شیمیست آلمانی ریچارد ولفن‌اشتین با فرآیند تقطیر در خلاء موفق به جدایش آب اکسیژنه ۱۰۰ درصد شد.
همچنین جالب است بدانید که در مارس ۱۸۸۸ ژورنال انجمن پزشکی آمریکا (American Medical Association) به رفرنسی در مورد اثبات وجود در باران (سال ۱۸۶۳) اشاره کرده است و وجود آن را، راه زمین برای استرلیزه کردن خودش دانسته است. تاریخ کاربرد استفاده از هیدروژن پر اکساید به عنوان استرلیزه کننده (گند زدا، ضد عفونی کننده) در صنعت نیز بسیار طولانی است. به ویژه در صنعت داروسازی در استرلیزه کردن پتری دیش (ظرفی کم‌عمق و در دار، که از جنس پلاستیک و یا شیشه است) و مکانیک پرواز به عنوان استرلیزه کننده ماهواره‌ها به کار رفته است.
اولین کارخانه تولید پراکسید هیدروژن در سال ۱۸۷۳ در برلین ساخته شد، اما راهیابی واقعی آن به صنعت تا سال ۱۹۰۸ به تعویق افتاد و بالاخره با سنتز آب اکسیژنه توسط الکترولیز این راه هموار شد . چند سال بعد استفاده از پر اکسید هیدروژن خالص به عنوان سوخت راکت توسعه یافت و علی‌رغم حوادث به وجود آمده، آب اکسیژنه همچنان به عنوان سوخت راکت مورد استفاده قرار گرفت.
در سال ۱۹۳۴ سه نفر در کومرزدورف آلمان، بر اثر انفجار راکت هیدروژن پر اکسید کشته شدند و با این وجود آلمان همچنان در راکت‌های V۲ تا آخر جنگ جهانی دوم از آب اکسیژنه استفاده کرد. علت غرق زیردریایی روسیه -کورسک- در آگوست سال ۲۰۰۰ میلادی و در مانوری تمرینی نشت آب اکسیژنه از یکی از مخازن سوخت آن بود که باعث انفجاری مرگ بار در آن شد.
یکی دیگر از نکات جالب اما سیاه درباره آب اکسیژنه استفاده از آن در حمله‌‌های انتحاری با بمب، جولای ۲۰۰۵ در لندن است که منجر به ایجاد وحشت عمومی و ممنوعیت به همراه داشتن مایعات در تمامی پروازها شد. اما علی‌رغم تمام این نقاط تاریک استفاده از آب اکسیژنه در درمان و نجات زندگی انسان‌ها به طور مستقیم و غیرمستقیم اثباتی بر مفید بودن آن بیش از مشکلات ناشی از آن است.
خواص آب اکسیژنه
چنان که در مقدمه نیز ذکر شد، آب اکسیژنه با فرمول شیمیایی H۲O۲ مایعی با رنگ آبی کمرنگ و ناپایدار، با طعمی کمی تند و اسیدی است که در ۱۵۰,۲ درجه سانتی‌گراد جوشیده و در منفی ۱۱ درجه سانتی‌گراد ذوب خواهد شد. این مایع ویسکوزیته‌ای برابر با ۱.۲۴۵ سنتی‌پوآز در ۲۰ درجه سانتی‌گراد داشته و دانسیته آب اکسیژنه خالص ۱.۴۵ گرم بر سانتیمتر مکعب است. این ترکیب شیمیایی با وزن مولکولی ۳۴.۰۱۴۷ گرم بر سانتیمتر مکعب دارای ۲ اتم سنگین و شکل فضایی مولکولش خمیده می‌باشد. آب اکسیژنه در آب، اتر و الکل به خوبی حل خواهد شد و جالب است بدانید که هرگز در هیچ دمایی دچار احتراق خود به خودی نخواهد شد.
شکل بالا مولکول آب اکسیژنه را در حالت گاز نشان می‌دهد در حالت جامد (کریستال) زاویه خمیدگی خارجی بیشتر شده و به مقدار ۹۰,۲ درجه خواهد رسید و طول پیوند دو اتم اکسیژن کمی کاهش یافته اما طول پیوند بین اتم اکسیژن و هیدروژن چند پیکو متر افزایش می‌یابد(۱۴۵.۸ و ۹۸.۸ pm). همچنین زاویه بین اتم های اکسیژن و هیدروژن بیشتر شده و به ۱۰۱.۹ درجه خواهد رسید. فشار بخار پر اکسید هیدروژن در ۳۰ در درجه سانتی‌گراد ۵ میلی‌متر جیوه است و این بخار بویی نسبتا تند را ایجاد می‌کند. در سال ۱۹۵۰ شکل مولکول آب اکسیژنه با استفاده از اسپکتروسکوپی مادون قرمز نشان داده شد، کریستال‌های پر اکسید هیدروژن تتراگونال بوده و در گروه فضاییD۴۴ جای می‌گیرد.
مولکول‌های پر اکسید هیدروژن در کنار مولکول‌های آب مخلوطی اوتکتیک را ایجاد می‌کند، در این حالت مخلوط آب و آب اکسیژنه در ۰,۴۳- سانتی‌گراد منجمد خواهد شد. دمای جوش این مخلوط از دمای جوش آب بیشتر و از دمای جوش آب اکسیژنه کمتر و برابر ۱۱۴ درجه سانتی‌گراد خواهد بود. دانسیته این مخلوط نیز با توجه به مقدار آب اکسیژنه در آب به طبع متفاوت خواهد بود و با افزایش مقدار آب اکسیژنه افزایش خواهد یافت. آب اکسیژنه ۳ درصد که در داروخانه‌ها فروخته می‌شود دانسیتهای بسیار نزدیک به آب در ۱۵ درجه سانتی‌گراد داشته و برابر ۱.۰۰۹۵ گرم بر سانتیمتر مکعب است. به جز آب اکسیژنه رقیق که بعدا در همین یادداشت کاربرد آن شرح داده خواهد شد، آب اکسیژنه ۲۷ تا ۱۰۰ درصد عمدتا کاربردی صنعتی داشته که به توضیح کاربرد آن در ادامه پس از شرح نحوه تولید آب اکسیژنه خواهیم پرداخت.
نحوه‌ی تهیه آب اکسیژنه
امروزه تولید آب اکسیژنه از اکسیداسیون خود به خودی ۲- اتیل-۹،۱۰-دی هیدروکسی آنتراسن به ۲-اتیل آنتراکینون و هیدروژن پر اکسید با استفاده از اکسیژن موجود در هوا صورت می‌پذیرد. آب اکسیژنه جدا و ماده اکسید شده دوباره احیا (در حضور گاز هیدروژن و کاتالیزور فلزی) و به فرآیند باز خواهد گشت. با توجه به گران بودن، اقتصادی بودن این فرآیند به بازیافت موثر کینون و استحصال حلالی بستگی دارد.
پیش از این روش فرآیندهای غیر آلی مثل الکترولیز محلول یا آمونیوم بی سولفات اسیدی برای تهیه آب اکسیژنه مورد استفاده قرار داشت اما در سال ۱۹۳۹ این روش به علل اقتصادی جایگزین روش‌های قبلی در صنعت شد(برای آشنایی بیشتر با اسید سولفوریک می توانید به مقاله ی مراجعه کنید). این روش فرآیند آنتراکینون نامیده می‌شود، و در حضور کاتالیزو مجددا کاهش ماده انجام خواهد گرفت. البته در فرآیند صنعتی به علت سرعت بخشی به تولید هوای فشرده در محلول دمیده می‌شود.
این فرآیند هر چند پیچیده به نظر می‌رسد، اما بسیار ساده است و تنها با رابطه زیر به طور خلاصه نوشته می‌شود:
H۲ + O۲ → H۲O۲
کاربردهای آب اکسیژنه
حدود بیش از ۵۰ درصد آب اکسیژنه تولید شده به عنوان سفید کننده در پالپ کاغذ (پالپ چوب برای تولید کاغذ) استفاده می‌شود. از نظر کاربرد پس از پالپ کاغذ، بیشترین استفاده از آب اکسیژنه در مقایس صنعتی به تولید پرکربنات و سدیم پربورات اختصاص دارد که در لباسشویی به عنوان شوینده مصنوعی و سفید کننده کاربرد دارند.
از آب اکسیژنه برای تولید بسیاری از ترکیبات آلی مثل پر اکسیدهای ارگانیک استفاده می‌شود که مثال اصلی آن دی بنزوئیل پر اکساید است که خود به عنوان سفیدکننده کف و به عنوان درمانی برای آکنه مورد استفاده قرار می‌گیرد. در مواد آرایشی نیز ۱,۹ تا ۱۲ درصد آب اکسیژنه ( به صورت رقیق شده) با هیدورکسید آمونیوم مخلوط شده تا به عنوان دکلره برای موی انسان مورد استفاده قرار گیرد. همچنین استفاده از آب اکسیژنه رقیق (حدود ۵ درصد) در سفید کردن دندان‌ها نیز رایج است. در بسیاری از خمیر دندان‌های سفید کننده، آب اکسیژنه حضوری موثر دارد و نتایج کاملا مثبتی برای بالابردن روشنایی دندان‌ها و از بین بردن جرم نشان داده است.
جالب است بدانید که قسمتی از خرید آب اکسیژنه صرف استفاده در جایگزین‌های دارویی برای بیماری‌هایی مثل آنفولانزا، ایدز و حتی سرطان می‌شود. در دهه ۹۰ ثابت شده است که تومور سرطانی بر اثر کمبود اکسیژن در نقاط مختلف بدن ایجاد می‌شود و با استفاده آب اکسیژنه میتوان اکسیژن لازم را به بدن رسانده و از تشکیل تومورهای سرطانی جلوگیری کرد، از طرفی متابولیسم بدن نیز با تزریق آب اکسیژنه چند برابر افزایش خواهد یافت، اما باید توجه داشته که استفاده از آب اکسیژنه در بعضی موارد ممکن است حتی مرگبار باشد و استفاده سر خود آن و بدون دستور پزشک خطرناک است.
HTP یا پراکسید هیدروژن با غلظت ۱۰۰ درصد همانطور که پیش از این اشاره شد به عنوان عامل محرکه در سوخت موشک و یا اکسید کننده سوخت به کار می‌رود. به عنوان محرکه ۷۰ تا ۹۸ درصد هیدروژن پر اکسید به بخار و اکسیژن تبدیل خواهد شد و به عنوان اکسید کننده سوخت، پر اکسید هیدروژن داخل اتاقک واکنش پمپ شده و در حضور کاتالیزور صفحه ای نقره یا
باعث شروع تجزیه و تولید بخار توسط سوخت در بالای ۶۰۰ درجه سانتی‌گراد خواهد شد.
لازم به ذکر است که آب اکسیژنه برای از بین بردن لکه‌های پوستی و رفع بوی بد بدن به علت خواص آنتی باکتریال نیز موثر واقع شده و از آن میتوان برای شستشو و ضدعفونی جراحات سطحی در غلظت ۵ درصد استفاده نمود.
آب اکسیژنه | آب ژاول | خرید و فروش آب اکسیژنه | خرید و فروش آب ژاول | ارزان
آب اکسیژنه | آب ژاول | خرید و فروش آب اکسیژنه | خرید و فروش آب ژاول | ارزان
آب ژاول، بلیچ، سفیدکننده و یا وایتکس همه اشاره به یک معنی دارند و آن معنی چیزی نیست جز سفید کردن و گندزدایی که بیشتر در مورد پارچه‌ها و لباس‌ها به کار می‌رود. البته آب ژاول تنها لغتی مصطلح در ایران است و در اکثر دنیا از واژه Bleach برای سفیدکننده استفاده می‌شود. خرید آب ژاول عمدتا برای گندزدایی و ضدعفونی کردن در مقیاس‌های صنعتی و خانگی انجام می‌گیرد. وقتی صحبت از خرید آب ژاول است عموما فرمول شیمیایی
NaOCl مدنظر ماست. این ترکیب شیمیایی در ۱۸ درجه سانتی‌گراد ذوب شده و در ۱۰۱ درجه سانتی‌گراد می‌جوشد و به طور کلی اگر در معرض نور و حرارت قرار گیرد خاصیت خود را از دست خواهد داد.
سفیدکننده‌ها خواص ضد باکتریایی (ضد میکروبی) گسترده‌ای دارند و برای ضد عفونی و استریلیز کردن، بسیار مفید واقع می‌شوند به طور مثال آب ژاول برای از بین بردن باکتری‌ها، ویروس‌ها و جلبک‌ها در محیط استخر کاربرد دارد و همچنین در حذف علف‌های هرز، حذف کپک و سفید کردن پالپ‌های چوب از آن استفاده می‌شود. بعضی از سفیدکننده‌ها اکساینده و بعضی کاهنده هستند و تقریبا تمام آن‌ها قابلیت ترکیب با رنگدانه‌های طبیعی و حذف آن‌ها را از محیط تماس دارند. تماس سفیدکننده با پوست و چشم خطرناک است و باعث آسیب به آن‌ها خواهد شد. همچنین تنفس آن‌ها به مدت طولانی در غلظت کم علائم مسمومیت ایجاد خواهد کرد و در غلظت‌های بالا باعث آسیب به سیستم تنفسی خواهد شد.
شیمی بازار به عنوان بورسی برای مواد شیمیایی، قصد دارد با معرفی آب ژاول، امکان خریدی آگاهانه برای مصارف صنعتی و خانگی را با در اختیار قرار دادن بهترین محصولات با گریدهای مختلف تولیدکنندگان داخلی و خارجی فراهم کرده، تا ارتباطی موثر بین فروشنده و خریدار برقرار نماید. برای نیل به این منظور ابتدا به معرفی تاریخچه سفیدکننده‌ها پرداخته، سپس خواص و نحوه تولید آب ژاول را بررسی و در انتها به معرفی کاربردهای آن خواهیم پرداخت.
تاریخچه‌ی آب ژاول
تاریخچه سفیدکننده یا همان بلیچ به سال‌ها قبل از میلاد مسیح باز می‌گردد، هر چند مایع سفیدکننده آب ژاول سال‌ها پس از میلاد مسیح پا به عرصه زندگی انسان‌ها گذاشت و حتی کلمه Bleach دوازده قرن پس از میلاد مسیح در تاریخ بشریت ثبت شد، اما خود سفیدکننده ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح کشف و اولین فرآیند آن نیز ۲۰۰۰ سال قبل از آن اجرا شد. اولین پروسه سفیدکنندگی در تاریخ ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح توسط مصریان با استفاده از آفتاب ثبت شده است. آن‌ها پارچه‌های کتانی خود را در آب شسته و زیر خورشید پهن می‌کردند تا سفید (روشن‌تر) شود.
شواهد نشان می‌دهد که دو هزار سال بعد از مصریان، مردم دانش کافی برای ساخت محلولی سفیدکننده از خاکستر چوب را داشتند که بعد از مخلوط کردن با آب، تبدیل به آبی قلیائی می‌شد که قابلیت روشن کردن رنگ‌ها و در برخی موارد پاک کردن آن را داشت. جالب است بدانید که آن‌ها لباس‌ها را برای مدتی طولانی داخل محل قلیائی تهیه شده غرق می‌کردند تا کاملا سفید شود. البته این فرآیند بسیار زمان‌بر بود و باعث آسیب به بافت پارچه شده و به علت قلیائی بودن بالا، نیز به مراقبت زیادی هنگام به کار با محلول وجود داشت.
هلندی‌ها در قرن یازدهم و دوازدهم به عنوان استادان سفیدکنندگی در لباسشویی اروپا شناخته می‌شدند. آن‌ها شیر ترش را مانند ادویه‌ای به آب قلیائی اضافه می‌کردند که باعث می‌شد لباس و یا پارچه بعد از سفید کردن، نرم شود و اثرات منفی آن روی بافت پارچه کاهش یابد. جالب است بدانید که آن‌ها این عمل را مثل رازی بین خود حفظ کرده و تا سال‌ها پس از انجام این کار، فرآیند به صورت رازی در هلند حفظ شده بود.
با وجود اینکه این فرآیند سال ۱۳۲۲ در انگلیس ثبت شد، اما تا اواسط قرن هجدهم میلادی هلندی‌ها سلطان بلامنازع سفیدکنندگی در جهان بودند، اکثر پارچه‌های کتانی قهوه‌ای تولید شده، به خصوص پارچه‌های اسکاتلندی برای سفید شدن، مستقیم به هلند می‌رفت، اما این پروسه بسیار طولانی بود هفت تا هشت ماه زمان می‌برد تا پارچه‌ها به نحو مطلوب سفید شوند، چون علاوه بر پروسه تقریبا ۲ ماه برای سفید شوندگی، فضای زیادی( به طوری که شهر هارلم در غرب هلند تبدیل به مرکزی برای این‌کار شده بود) نیز برای خشک کردن آن همه پارچه مورد نیاز بود. به همین علت از اواسط قرن هفدهم دانشمندان به فکر جایگزین کردن چیزی به جای شیر برای سرعت بخشیدن به این فرآیند افتادند.
در سال ۱۷۴۶ جان روئه باک دانشمند انگلیسی از اسید سولفوریک رقیق شده به جای شیر ترش استفاده کرد. این جایگزینی بسیار موثر واقع شد به طوری که مدت زمان مورد نیاز برای پروسه سفید کردن را از شش هفته تا دو ماه به تنها بیست و چهار ساعت و گاهی دوازده ساعت کاهش داد و باعث رشد شگفت انگیز اقتصادی در این تجارت شد.
در سال ۱۷۷۴ شیمیست سوئدی کارل ویلهم شیل (کاشف اکسیژن) کشف کرد که گاز کلر، که گازی فسفری رنگ (سبز متمایل به زرد) ، متعلق به خانواده هالوژن‌ها و آزاردهنده بود، قابلیت از بین بردن رنگ‌های گیاهی را دارد. همین کشف الهام بخش کلود لوئی برتوله (Claude louis Berthollet) برای کشف آب ژاول در سال ۱۷۸۵ شد.
فرآیند کشف آب ژاول هفت سال طول کشید، در آزمایش‌های اولیه که ریسک بالایی برای سلامتی داشتند، که گاز کلر را در محفظه‌ای در معرض پارچه‌ها به صورت مستقیم قرارداده و یا در محلول به طور مستقیم وارد کند که منجر به پدید آمدن شکست‌های فراوانی برای آزمایش‌های برتوله شد تا در سال ۱۷۹۲ در شهر ژاول نزدیک پاریس، آب ژاول (که به علت تولید در این شهر نام‌گذاری شده بود) با مخلوط کردن یک قسمت محلول پتاس و با هشت قسمت آب به دست آمد. برتوله پس از آن سدیم هیپوکلریت را کشف کرد و نزدیک جنگ جهانی اول تولید آب ژاول به صورت تجاری ممکن شد.
با این وجود بزرگترین لحظه در صنعت سفیدکنندگی در سال ۱۷۹۹ توسط چارلز تن نانت از گلاسکو با معرفی کرد کلرید آهک ( که به عنوان پودر بلیچ شناخته می‌شود) رقم خورد. او را به عنوان جایگزینی برای آب ژاول معرفی کرد.
در حدود سال ۱۸۲۰ شیمیست فرانسوی آنتونی جرمین لاباراک خواص ضد باکتریایی و ضدآلودگی سدیم هیپوکلریت را کشف کرد و منجر به پیشرفت بزرگی در ضد عفونی وسایل پزشکی شد و به طور کلی تاثیر شگرف بر سلامت عمومی انسان‌ها، تمیزی محیط بیمارستان‌ها، وسایل اتاق عمل و کشتارگاه‌ها (تولید گوشت) گذاشت.
هر چند پیشرفت‌های زیادی از آن زمان در زمینه سفیدکنندگی انجام شد، امروزه آب ژاول (۵ درصد به جای ۱۷-۱۸ درصد آن زمان) در کنار بسیاری از سفید‌کننده‌های دیگر نقشی عمده در زندگی خانوادگی و صنعتی مردم دارد و هر چند خوردنش مسموم کننده (پس از خوردن اتفاقی سریعا شیر نوشیده شود) و لمسش به پوست و چشم و سیستم تنفسی آسیب وارد می‌کند اما حضورش باعث پیشرفت زیادی در سلامتی انسان شده است.
خواص آب ژاول
وایتکس یا آب ژاول با فرمول شیمیایی NaOCl، NaClO و ClNaO مایعی بی‌رنگ و یا سبز متمایل به زرد با بوی آزاردهنده کلر است که وزن مولکولی برابر با ۷۴,۴۴۲ گرم بر مول دارد. دانسیته آن بسیار به آب نزدیک و برابر ۱.۱۱ گرم بر سانتیمتر مکعب است. آب ژاول پنج آبه در ۱۸ درجه سانتی‌گراد ذوب شده و در ۱۰۱ درجه سانتی‌گراد در فشار اتمسفر جوشیده و تجزیه خواهد شد. آب ژاول در صفر درجه سانتی‌گراد به میزان ۲۹.۳ گرم در صد میلی‌لیتر آب حل شده و دارای سه اتم سنگین با دو پیوند کووالانسی است.
هیپوکلریت بدون آب به شدت در حضور هوا ناپایدار است مگر اینکه با هیدروکسید سدیم ترکیب شود. این ترکیب هنگام تجزیه گازهای خطرناک Na۲O و HCl تولید می‌کند که قابلیت انفجار دارد. معمولا هیپوکلریت پنج آبه به علت پایدار بودن بیشتر و عدم قابلیت انفجار بیشتر مورد استفاده قرار داشته و به صورت دی هیپوکلریت ده آبه به صورت تجاری پخش می‌شود. شکل کریستالی ترکیب شیمیایی آب ژاول ارتورومبیک است و به سرعت در دمای اتاق تجزیه و تبخیر می‌شود، اما در دمای ۷ درجه تنها ۱ درصد بعد از یک سال تجزیه و تبخیر خواهد داشت و در دمای ۴ درجه سانتی‌گراد پس از دو سال دست نخورده باقی خواهد ماند.
نحوه‌ی تهیه آب ژاول
به طور کلی در حال حاضر پنج روش برای تولید آب ژاول وجود دارد که به بررسی آن‌ها خواهیم پرداخت:
تزریق گاز کلر به سود سوزآور
پتاسیم هیپوکلریت که توسط کلود لوئیس برتوله در ژوال، با عبور دادن گاز کلر در محلول آب قلیایی پتاس تولید شد. این محلول ضعیف توسط آنتونی لابراک با جایگزینی محلول سود سوزآور به جای محلول پتاس، تبدیل به سدیم هیپوکلریت شد.
Cl۲ (g) + ۲ NaOH (aq) → NaCl (aq) + NaClO (aq) + H۲O (aq)
در این واکنش کلر همزمان اکسید و احیا می‌شود و در طول همین فرآیند هیپوکلریت پنج آبه نیز با استفاده از محلول NaOH ۴۵ تا ۴۸ درصد تهیه خواهد شد.
از کلسیم هیپوکلریت
در این روش از واکنش بین و پودر بلیچ (مخلوطی از کلسیم هیپوکلریت، کلرید کلسیم و هیدروکسید کلسیم)، برای تهیه سدیم هیپوکلریت استفاده می‌شود. از این روش هنگامی استفاده می‌شد که قرار بود آب ژاول تولید شده به عنوان ضدعفونی کننده در بیمارستان بعد از جنگ جهانی اول استفاده شود.
الکترویز آبنمک
در اواخر قرن نوزدهم ای. اس. اسمیت روشی برای تولید هیپوکلریت سدیم با استفاده از الکترولیز آبنمک ابداع کرد. در این روش ابتدا سدیم هیدروکسید و گاز کلر تولید شده و سپس مخلوط تبدیل به آب ژاول خواهد شد. این کار تولید هیپوکلریت سدیم را بسیار ارزانتر از قبل کرد و امروزه فرآیند بهبود یافته آن با نام فرآیند هووکر تنها فرآیندی است که در مقیاس صنعتی برای تولید آب ژاول مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این فرآیند گاز کلر از هیدروکسید سدیم سرد رقیق عبور کرده، NaOCl و NaCl تولید می‌کند و خود گاز کلر نیز در در این روش با الکترولیز تولید می‌شود. دمای فرآیند زیر ۴۰ درجه سانتی‌گراد حفظ می‌شود تا از تولید ناخواسته کلرات سدیم جلوگیری گردد و نمک تولید شده نیز به عنوان محصول جانبی عرضه خواهد شد.
ترکیب هیپوکلرو اسید و سود سوزآور
این روش در سال ۱۹۶۶ برای تولید هیپوکلریت سدیم دو آبه از اسید هیپوکلرو و محلول هیدروکسید سدیم ثبت شد. البته در سال ۱۹۹۱ نیز روشی بر پایه همین روش برای تولید هیپوکلریت سدیم پنج آبه پیشنهاد شد، که از نظر اقتصادی برای مقیاس بزرگ به‌صرفه نیست.
ترکیب اوزون و نمک
ترکیب اوزون و نمک یک روش گران اما آسان برای تهیه آب ژاول برای کارهای تحقیقاتی است.در این روش نمک توسط گاز اوزون کاهش پیدا کرده و هیپوکلریت سدیم تولید شده و گاز اکسیژن آزاد می‌شود. این واکنش در دمای اتاق اتفاق افتاده و برای اکسیداسیون الکل‌ها نیز مناسب است.
کاربردهای آب ژاول
به طور خلاصه آب ژاول هر جایی که نیاز به ضدعفونی کردن و یا سفیدکنندگی باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرد. به طور عمومی میتوان کاربردهای آب ژاول را به چهار دسته اصلی، سفیدکننده، پاک‌کننده، ضدعفونی و گندزدایی کننده تقسیم می‌شود. از کاربردهای دیگر آن میتوان به روت کانال دندان و ان دو، تصفیه فاضلاب، خنثی کردن گاز اعصاب و کاهش صدمه به پوست در زمان اگزما اشاره کرد.
آب اکسیژنه | آب ژاول | خرید و فروش آب اکسیژنه | خرید و فروش آب ژاول | ارزان
سفیر آزما کیان بزرگترین واردکننده و فروشنده انواع مواد شیمیایی و آزمایشگاهی و فروش ویژه انواع آنتی بادی، آنتی ژن، پادتن و … می باشد.
09357007743 – 02166074277
